احتمال تعطیلی کارخانه‌های نیسان در ژاپن و سایر کشورها بررسی می‌شود
شرکت خودروسازی نیسان ژاپن در حال بررسی تعطیلی چندین کارخانه تولیدی خود در داخل و خارج از این کشور به‌عنوان بخشی از برنامه کاهش هزینه‌ها و بازسازی ساختار تولید جهانی خود است. منابع آگاه اعلام کرده‌اند که نیسان ممکن است دو کارخانه مونتاژ خودرو در ژاپن شامل کارخانه اوپاما و کارخانه شونان را تعطیل کند.
به گزارش خبرگزاری‌ها، این اقدام بخشی از برنامه گسترده نیسان برای کاهش تعداد کارخانه‌های خود از ۱۷ واحد به ۱۰ واحد در سطح جهانی است. در صورت نهایی شدن این تصمیم، تعداد کارخانه‌های مونتاژ خودرو نیسان در ژاپن به سه واحد کاهش خواهد یافت.
کارخانه اوپاما که در سال ۱۹۶۱ فعالیت خود را آغاز کرده است، دارای ظرفیت تولید سالانه حدود ۲۴۰ هزار دستگاه خودرو است. بر اساس اطلاعات منتشرشده، این کارخانه تا پایان اکتبر، حدود ۳۹۰۰ نیروی کار داشته است. کارخانه اوپاما در سال ۲۰۱۰ نخستین کارخانه‌ای بود که تولید خودروی برقی نیسان لیف را آغاز کرد. این خودرو به‌عنوان نخستین خودروی برقی تولید انبوه در بازار جهانی شناخته می‌شود.
کارخانه دیگر که احتمال تعطیلی آن مطرح شده، کارخانه شونان است که توسط شرکت نیسان شاتای اداره می‌شود. نیسان مالک ۵۰ درصد از سهام این کارخانه است. کارخانه شونان به تولید ون‌های تجاری اختصاص دارد و ظرفیت تولید سالانه آن حدود ۱۵۰ هزار دستگاه اعلام شده است. بر اساس گزارش‌ها، حدود ۱۲۰۰ نفر در این کارخانه مشغول به کار هستند.
برخی منابع آگاه در نیسان گفته‌اند که در صورت تعطیلی این دو کارخانه، سه کارخانه دیگر شامل کارخانه توچیگی، نیسان موتور کیوشو و نیسان شاتای کیوشو در استان فوکوئوکا همچنان به فعالیت خود ادامه خواهند داد. به گفته این منابع، این سه کارخانه برای تأمین نیاز بازار داخلی ژاپن و همچنین حفظ صادرات خودرو از ژاپن، کفایت خواهند کرد.
روزنامه یومیوری ژاپن نخستین رسانه‌ای بود که خبر احتمال تعطیلی این کارخانه‌ها را منتشر کرد. این روزنامه همچنین از بررسی تعطیلی دو کارخانه در مکزیک و کاهش فعالیت‌های تولیدی نیسان در آفریقای جنوبی، هند و آرژانتین خبر داد. منابع مختلف اعلام کرده‌اند که شرکت نیسان در حال ارزیابی پایان دادن به تولید در این کشورها و تمرکز بیشتر بر بهره‌وری در مناطق کلیدی‌تر است.
شرکت نیسان که به‌عنوان سومین خودروساز بزرگ ژاپن شناخته می‌شود، سه‌شنبه گذشته اعلام کرده بود که در راستای برنامه کاهش هزینه‌ها، قصد دارد حدود ۱۵ درصد از نیروی انسانی خود را در سطح جهانی تعدیل کند. این تصمیم در پی زیان‌های مالی و کاهش سودآوری در سال‌های اخیر اتخاذ شده است.
برنامه کاهش هزینه‌ها و بازسازی ساختار تولید نیسان در قالب طرحی با نام Re:Nissan در حال اجراست. بر اساس این برنامه، نیسان قصد دارد با کاهش ظرفیت تولید، تمرکز خود را بر بازارهای سودآورتر افزایش داده و از فعالیت در بازارهای کم‌بازده یا دارای هزینه‌های عملیاتی بالا، فاصله بگیرد.
گزارش‌ها حاکی از آن است که تعطیلی احتمالی کارخانه‌های نیسان در ژاپن، اولین مورد تعطیلی کارخانه داخلی این شرکت از زمان بسته شدن کارخانه مورایاما در سال ۲۰۰۱ خواهد بود. نیسان هنوز به‌طور رسمی تصمیم نهایی درباره تعطیلی کارخانه‌های اوپاما و شونان را اعلام نکرده است، اما منابع مطلع می‌گویند که این موضوع در دستور کار بررسی‌های جدی قرار دارد.
بر اساس آمار منتشرشده از سوی شرکت نیسان، در پایان سال مالی گذشته، ظرفیت تولید جهانی این خودروساز بیش از ۷ میلیون دستگاه بود، در حالی که میزان تولید واقعی آن حدود ۴ میلیون دستگاه ثبت شد. این اختلاف فاحش میان ظرفیت تولید و خروجی واقعی، از دلایل اصلی تصمیم‌گیری برای کاهش مقیاس فعالیت‌های تولیدی در سطح جهانی عنوان شده است.
سخنگوی نیسان در پاسخ به سوالات رسانه‌ها اعلام کرده است که این شرکت در حال بررسی گزینه‌های مختلف برای بهینه‌سازی شبکه تولید خود است، اما تاکنون هیچ تصمیم قطعی درباره تعطیلی کارخانه‌های مشخص گرفته نشده است. وی تأکید کرد که هرگونه تغییر در ظرفیت یا مکان کارخانه‌ها، پس از انجام بررسی‌های جامع و هماهنگی با ذی‌نفعان اعلام خواهد شد.
در همین حال، منابع خبری در ژاپن گزارش داده‌اند که بررسی‌های داخلی در نیسان به این نتیجه رسیده است که ادامه فعالیت برخی از کارخانه‌ها با توجه به هزینه‌های جاری و کاهش تقاضای بازار، توجیه اقتصادی ندارد. همچنین، گفته می‌شود که نیسان قصد دارد با فروش برخی از تأسیسات تولیدی یا تبدیل آن‌ها به مراکز تحقیق و توسعه، از تعطیلی کامل آن‌ها جلوگیری کند.
در صورتی که برنامه‌های کاهش تعداد کارخانه‌های نیسان نهایی شود، این اقدام می‌تواند تأثیرات گسترده‌ای بر اشتغال در مناطق مختلف، زنجیره تأمین و بازارهای صادراتی این خودروساز ژاپنی داشته باشد. تحلیل‌گران اقتصادی بر این باورند که تصمیمات نیسان بخشی از روند بازسازی در صنعت جهانی خودروسازی است که تحت فشار افزایش هزینه‌ها، تغییر تقاضای بازار و تحولات فناورانه قرار دارد.
