در سال ۱۰۷۱ میلادی ۱۵ آوریل، پایتخت امپراتوری بیزانس در جنوب ایتالیا به نام شهر باری پس از محاصره ای طولانی به دست نورمن‌ها سقوط کرد.
این واقعه نقطه پایانی بر تسلط بیزانس‌ها در جنوب ایتالیا محسوب می‌شود. در طی حدود دو سال و هشت ماه، نیروهای نورمن به رهبری رابرت گیسکار موفق شدند این شهر مهم را اشغال کنند و آخرین پایگاه بیزانس در جنوب ایتالیا را از بین ببرند.
این سقوط یکی از وقایع مهم در روند نابودی تدریجی امپراتوری بیزانس در قرن یازدهم میلادی بود. پس از این واقعه، نفوذ و کنترل امپراتوری بیزانس در جنوب ایتالیا به طور کامل از دست رفت.
سقوط شهر باری در سال ۱۰۷۱ میلادی نقطه عطفی در تاریخ امپراتوری بیزانس محسوب می‌شود. این شهر یکی از مهم‌ترین پایگاه‌های بیزانس در جنوب ایتالیا بود و حفظ آن برای امپراتوری بیزانس از اهمیت راهبردی بالایی برخوردار بود.
در دهه‌های قبل از این واقعه، بیزانس‌ها تلاش های متعددی را برای حفظ حاکمیت خود در این منطقه انجام داده بودند. اما با تهاجم و پیشروی نیروهای نورمن به رهبری رابرت گیسکار، شهر باری پس از محاصره ای طولانی به دست آنها افتاد.
سقوط باری به عنوان آخرین پایگاه بیزانس در جنوب ایتالیا، ضربه سختی بر پیکره امپراتوری بود. این واقعه به‌طور چشمگیری قدرت و نفوذ بیزانس در این منطقه را کاهش داد و موقعیت راهبردی آنها را در قبال قدرت‌های نوظهور در جنوب ایتالیا تضعیف کرد.
در نتیجه این شکست، بیزانس‌ها به تدریج نفوذ خود را در جنوب ایتالیا از دست دادند و قلمرو این امپراتوری در غرب دچار انقباض گسترده‌ای شد. این رویداد به عنوان یکی از نقاط عطف مهم در سیر افول و فروپاشی تدریجی امپراتوری بیزانس در قرن یازدهم میلادی شناخته می‌شود.
