در چنین روزی، نزاعی بین دولت آمریکا و دومین بانک این کشور درگرفت که بعدها به ” جنگ بانک (Bank War) ” مشهور شد. در روز ۱۰ام از ماه سپتامبر سال ۱۸۳۳ میلادی بود که رئیس جمهور وقت آمریکا، اندرو جکسون، اعلام کرد که دولت دیگر از خدمات دومین بانک ایالات متحده، بانک ملی وقت کشور، استفاده نخواهد کرد. سپس، رئیس جمهور از قدرت اجرایی خود برای برداشت تمام وجوه فدرال از بانک بهره گرفت.
شکل‌گیری جنگ بانک
بانک ملی آمریکا (تحت عنوان بانک اول) ابتدا در سال ۱۷۹۱ توسط جورج واشنگتون و الکساندر همیلتون، به عنوان خزانه مرکزی برای وجوه فدرال، افتتاح شد. تنها ۵ سال پس از انقضای اساسنامه این بانک، دومین بانک ملی کشور در سال ۱۸۱۶ تاسیس شد.
به‌طور سنتی، این بانک توسط هیئت مدیره‌ای متشکل از افراد فعال در صنعت و تولید اداره می‌شد. بنابراین، تصمیمات بانک معمولا به‌نفع بخش شهری و صنعتیِ ایالت‌های شمالی کشور بود. جکسون، به‌عنوان نماینده‌ای از مرزنشینان کشور، از سیاست‌های بانک در تخصیص مقادیر ناچیز بودجه به سرزمین‌های ناآرام غربی ناراضی بود. جکسون همچنین به قدرت غیرمتعارف سیاسی و اقتصادی بانک و عدم نظارت کنگره بر معاملات تجاری آن اعتراض داشت.
از نظر جکسون، این بانک نمادی از سرکوب مردم عادی توسط بازرگانان ثروتمند بود. او در ابتدا قانون‌های ملی و مختص بانک را هدف قرار دارد. در پاسخ، نیکلاس بیدل، مدیر بانک ملی آمریکا، از نفوذ سیاسی خود بین اعضای کنگره برای وارد آوردن فشار به جکسون استفاده کرد. با این حال، بانک و اعضای کنگره حریف سیاست و محبوبیت اجتماعی جکسون نمی‌شدند.
درنهایت، در ۱۰ سپتامبر ۱۸۳۳، جکسون تمام وجوه فدرال را از بانک دوم ایالات متحده بیرون آورد و آن‌ها را در بانک‌های ایالتی مختلف توزیع کرد که عموما تحت عنوان ” بانک‌های خانگی ” شناخته می‌شدند. فعالیت‌های بعدی جکسون بالاخره بانک را به نابودی کشاند و این بانک در سال ۱۸۳۶ به‌طور رسمی منقضی شد.
