سیاست هایی که بانک مرکزی از طریق تغییر در عرضه پول اعمال می کند را سیاست های پولی گویند.
این سیاست بر مبنای رابطه بین نرخ بهره در اقتصاد کشور – یعنی قیمتی که بر اساس آن می‌توان پول قرض گرفت – و کل عرضهٔ پول تعریف می‌شود. سیاست پولی از ابزارهای متنوعی جهت کنترل یک یا هر دوی این موارد بهره می‌جوید تا بر مواردی مانند رشد اقتصادی، تورم، نرخ ارز و بیکاری تأثیر بگذارد.
در شرایطی که در یک کشور انحصار نشر پول وجود دارد یا اینکه بانکهای ناشر پول به‌طور نظام‌مند و متصل به بانک مرکزی فعالیت می‌کنند، مقامات پولی توانایی تغییر در عرضهٔ پول و بنابراین نرخ بهره را به منظور دستیابی به اهداف سیاست پولی دارند.
اتصال ارز یک کشور به بازارهای جهانی نکته مهمی است که در تصمیم گیری سیاست های پولی و بانکی اثر بسزایی دارد و باعث این موضوع می شود که بانک مرکزی این کشور مستقل عمل نماید و یا نیاز به هماهنگی با سایر منابع اقتصادی جهان داشته باشد
