کوبا استقلال خود را از ایالات متحده باز پس گرفت.

در طول اشغال نظامی ایالات متحده، کوبا مجبور به انجام اصلاحاتی در قانون اساسی خود به نفع منافع آمریکا شده بود. به این ترتیب، استقلال کوبا محدود به چارچوبی بود که ایالات متحده مشخص کرده بود.

پس از ۴ سال اشغال نظامی، کوبا توانست اصلاحات قانون اساسی را کنار بگذارد و استقلال خود را بازپس گیرد. این یک دستاورد مهم برای جنبش استقلال طلبی کوبا محسوب می‌شود.

با این حال، روابط کوبا و ایالات متحده همچنان پیچیده و گاه دشوار بود، زیرا آمریکا همچنان بر منافع خود در کوبا اصرار داشت.

به طور کلی، سال ۱۹۰۲ نقطه عطفی در تاریخ کوبا بود که استقلال آن از ایالات متحده را تثبیت کرد، اگرچه روابط دوجانبه همچنان چالش‌برانگیز بود.

پس از استقلال کوبا در سال ۱۹۰۲، روابط این کشور با ایالات متحده دچار تغییرات مهمی شد:

تداوم نفوذ آمریکا در امور داخلی کوبا:
علی‌رغم استقلال کوبا، ایالات متحده همچنان سعی داشت بر سیاست‌های داخلی و خارجی این کشور اعمال نفوذ کند.

این امر باعث تنش‌هایی میان دو کشور می‌شد و بارها به بحران‌هایی منجر گردید.

مناسبات اقتصادی:

ایالات متحده یکی از بزرگ‌ترین شرکای تجاری و اقتصادی کوبا بود.
اما کوبا سعی می‌کرد تا وابستگی اقتصادی خود به آمریکا را کاهش دهد و با سایر کشورها نیز روابط اقتصادی برقرار کند.

بحران‌های سیاسی:

در چند مقطع، تنش‌ها و بحران‌های سیاسی میان دو کشور به اوج خود رسید که موجب وخامت روابط شد.
به عنوان مثال، کودتای ۱۹۳۳ در کوبا و واکنش آمریکا به آن، یکی از این بحران‌ها بود.

اختلاف ایدئولوژیک:

پس از انقلاب ۱۹۵۹ در کوبا و تغییر نظام سیاسی به سوسیالیسم، اختلاف‌های ایدئولوژیک میان دو کشور تشدید شد.
این اختلاف، تنش‌های سیاسی و اقتصادی را افزایش داد و به قطع روابط دیپلماتیک در دهه ۱۹۶۰ منجر شد.
در مجموع، علی‌رغم استقلال کوبا، ایالات متحده همچنان نفوذ قابل توجهی بر این کشور داشت و این امر موجب تنش‌ها و بحران‌های مداوم در روابط دو جانبه شد.

پس از قطع روابط دیپلماتیک میان کوبا و ایالات متحده در دهه ۱۹۶۰ و تشدید اختلافات ایدئولوژیک، تغییرات مهمی در روابط اقتصادی دو کشور ایجاد شد:

تشدید تحریم‌های اقتصادی آمریکا علیه کوبا:

ایالات متحده در دهه ۱۹۶۰ شروع به اعمال تحریم‌های اقتصادی گسترده علیه کوبا کرد.
هدف از این اقدام، تضعیف اقتصاد کوبا و فشار بر دولت فیدل کاسترو بود.

کاهش شدید مبادلات تجاری:

در نتیجه تحریم‌های آمریکا، مبادلات تجاری و سرمایه‌گذاری‌های دو جانبه به شدت کاهش یافت.
این امر موجب وابستگی بیشتر اقتصاد کوبا به شوروی و دیگر کشورهای کمونیستی شد.

تلاش کوبا برای تنوع‌بخشی به شرکای تجاری:

کوبا سعی کرد تا با برقراری روابط اقتصادی با کشورهای دیگر، وابستگی خود به ایالات متحده را کاهش دهد.
این امر تا حدی توانست جبران کاهش مبادلات تجاری با آمریکا را بکند.

تداوم تنش‌ها و بحران‌ها:

در طول این دوره، تنش‌ها و بحران‌های اقتصادی میان دو کشور همچنان ادامه داشت و به چالش های جدی برای کوبا منجر شد.
در مجموع، قطع روابط دیپلماتیک و تشدید تحریم‌های اقتصادی آمریکا علیه کوبا، باعث کاهش شدید مبادلات تجاری و سرمایه‌گذاری‌های دوجانبه شد و وابستگی اقتصادی کوبا به کشورهای کمونیستی را افزایش داد.

حال این سوال پیش می آید آیا تحریم‌های اقتصادی آمریکا هنوز ادامه دارند؟

باید گفت تحریم‌های اقتصادی آمریکا علیه کوبا همچنان ادامه دارد. بعد از دهه ۱۹۶۰، این تحریم‌ها بارها تشدید و تقویت شده است:

در دهه ۱۹۸۰، دولت آمریکا قوانین جدیدی را برای تحریم بیشتر کوبا تصویب کرد.

پس از فروپاشی شوروی در دهه ۱۹۹۰، آمریکا تحریم‌های خود علیه کوبا را مجددا تشدید کرد تا فشار بر این کشور را بیشتر کند.
در سال ۱۹۹۶، قانون “داموس-هلمز” که به “قانون سفت کردن تحریم‌ها” شناخته می‌شود، به تصویب رسید و محدودیت‌های تجاری و مالی علیه کوبا را گسترش داد.

این تحریم‌ها همچنان پابرجا مانده و مانع از بازگشت روابط اقتصادی عادی میان دو کشور شده است.
برخی کارشناسان معتقدند که این تحریم‌ها، آسیب‌های جدی به اقتصاد و معیشت مردم کوبا وارد کرده است.
بنابراین، تحریم‌های آمریکا علیه کوبا بعد از شش دهه همچنان ادامه دارد و مانع از عادی شدن روابط اقتصادی میان دو کشور است.