در سال ۱۹۵۵، اتریش پس از ۱۷ سال اشغال توسط متفقین، استقلال خود را مجددا اعلام کرد:
در تاریخ ۱۵ می ۱۹۵۵، قرارداد ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه و شوروی با اتریش به امضا رسید. این قرارداد به “قرارداد ایالات” یا “پیمان وین” معروف است.
بر اساس این پیمان، متفقین با خروج نیروهای اشغالگر خود از اتریش موافقت کردند و اتریش به عنوان یک کشور مستقل و بی طرف بازشناخته شد.
در همان روز ۱۵ می ۱۹۵۵، پارلمان اتریش اعلام کرد که این کشور یک جمهوری فدرال، بی طرف و دمکراتیک است. این روز به عنوان “روز استقلال اتریش” جشن گرفته می‌شود.
بدین ترتیب، اتریش پس از ۱۷ سال به استقلال خود بازگشت و توانست به عنوان یک کشور محسوب شود که تحت نفوذ هیچ قدرت خارجی نیست.
بر اساس اطلاعات موجود، قرارداد استقلال اتریش در سال ۱۹۵۵ که به “پیمان وین” معروف است، میان چهار کشور به امضا رسید:
ایالات متحده آمریکا
بریتانیا
فرانسه
اتحاد جماهیر شوروی
این چهار کشور همان کشورهایی بودند که پس از جنگ جهانی دوم، اتریش را به طور مشترک اشغال کرده بودند.
پیمان وین امکان خروج نیروهای اشغالگر این چهار کشور از اتریش را فراهم کرد و باعث شد تا اتریش بتواند به عنوان یک کشور بی طرف و مستقل بازشناخته شود.
بنابراین، این چهار قدرت بزرگ جهان در آن زمان، طرف های اصلی پیمان استقلال اتریش در سال ۱۹۵۵ بودند.
پس از بازگشت اتریش به استقلال در سال ۱۹۵۵، این کشور تغییرات مهمی را در ابعاد سیاسی و اقتصادی تجربه کرد:
سیاسی:
اتریش یک جمهوری فدرال دموکراتیک شد و نظام پارلمانی را برگزید.
بی طرفی سیاسی اتریش در روابط بین‌الملل تقویت شد و این کشور به عضویت سازمان ملل متحد درآمد.
روابط خارجی اتریش با کشورهای غربی و شرقی بهبود یافت.
اقتصادی:
اقتصاد اتریش که پس از جنگ جهانی دوم دچار خرابی شده بود، به سرعت بازسازی و نوسازی شد.
اتریش به سمت یک اقتصاد بازار گرایش پیدا کرد و به یکی از اقتصادهای پیشرفته اروپا تبدیل شد.
سرمایه‌گذاری خارجی در اتریش افزایش یافت و این کشور به مقصد جذابی برای گردشگری تبدیل شد.
استاندارد زندگی مردم اتریش به سرعت بهبود یافت.
در مجموع، استقلال اتریش در ۱۹۵۵ به این کشور اجازه داد تا یک نظام سیاسی و اقتصادی متناسب با نیازهای مردم خود را شکل دهد.
اقتصاد اتریش پس از استقلال در سال ۱۹۵۵ دچار تحولات گسترده‌ای شد که به رشد و توسعه چشمگیر این کشور انجامید:
صنعتی شدن: اتریش به سرعت صنایع خود را بازسازی و نوسازی کرد. صنایع ماشین‌سازی، فلزکاری، شیمیایی و الکترونیک رشد چشمگیری داشتند.
رشد صادرات: با بهبود روابط بین‌المللی، صادرات محصولات صنعتی و کشاورزی اتریش به کشورهای اروپایی و آمریکا افزایش یافت.
گردشگری: اتریش به مقصد جذابی برای گردشگران تبدیل شد. زیرساخت‌های گردشگری توسعه یافت و صنعت توریسم به یکی از اصلی‌ترین منابع درآمد ملی این کشور تبدیل شد.
سرمایه‌گذاری خارجی: سرمایه‌گذاری خارجی در اتریش به ویژه در بخش‌های صنعتی و خدمات افزایش یافت. این امر به انتقال تکنولوژی و ایجاد فرصت‌های شغلی جدید کمک کرد.
رفاه اجتماعی: با رشد اقتصادی، استاندارد زندگی مردم اتریش به سرعت بهبود یافت. نظام تأمین اجتماعی گسترش یافت و خدمات عمومی مانند آموزش و بهداشت ارتقا یافت.
در مجموع، اتریش توانست پس از استقلال خود در ۱۹۵۵ به یکی از اقتصادهای پیشرفته اروپا تبدیل شود که در آن صنعت، تجارت و گردشگری نقش محوری داشتند.
