چالش ایران رکود پایدار است

بله مثال‌های بسیار زیادی وجود دارد. تاکید دارم آنچه به نام اقتصاد دیجیتال در ایران داریم و بهتر است نامش را اقتصاد مبتنی بر فناوری بگذاریم، مدل‌های مختلفی دارد که این محصول تا حد زیادی در سال‌های گذشته، محصول انحصار بوده است. البته در دولت‌های یازدهم و دوازدهم علاقه به تکنولوژی افزایش پیدا کرد و مفاهیم جدید مثل سرمایه‌گذاری خطرپذیر نیز وارد اکوسیستم اقتصاد ایران شد و البته توسعه خوبی هم پیدا کرد.
اما نباید فراموش کنیم که این رشد، حاصل انحصار بوده و در بستر رقابت شکل نگرفته است. برای همین خیلی شکننده است. یعنی اگر روزی درهای کشور شل شود و حتی باز نشود، اینها سهام بازار از دست خواهند داد چون مزیت‌های رقابتی پایدار ایجاد نکرده‌اند. مثال عربستان می‌گوید که در حوزه هوش مصنوعی و تکنولوژی‌های هوش مصنوعی تمرکز می‌کنم چرا؟ چون تجارت جدیدی است که هنوز بازیگرهای بزرگی در آن وجود ندارند. همچنین امارات می‌گوید که من همیشه محل تجمیع سرمایه گذاران در دنیا بودم و به عنوان هاب ترید در دنیا شناخته می‌شود، به همین علت تمرکزم را بر فضای سرمایه گذاری‌هایی که در حوزه شرکت نوآورانه است، می‌گذارم.
اگر انحضار از بین برود و پای رقابت به بازار باز شود، دیگر شرکت‌های ایرانی نمی‌توانند بر موضوعاتی نظیر تسلط فرهنگی مانور دهند،بلکه باید ساختارهای تسلط خود بر بازار را اصلاح کنند. با این حال اکنون انحصار، عدم ارتباط و عدم سرمایه‌گذاری، باعث شده است که ما صرفا چندین شکل ظاهری و پوسته نزدیک به محصول نهایی داشته باشیم که در بازار محصولات جهانی هیچ سهمی ندارند.