قصه راه اندازی موزه متاورسی رفتاری

از در که وارد دفتر نادر رفتاری شدم، چند دقیقه‌ای منتظر ماندم. چند دقیقه در اتاقی که بی شباهت به سرزمین عجایب نبود. انتظار آدم از دفتر کار صاحب یک رستوران زنجیره‌ای، دفتری نیست که در گوشه گوشه آن پندهای منابع انسانی به چشم بخورد و یا افتخاراتی از عرصه‌های بین‌المللی بازاریابی ببیند. آکواریوم بزرگی که در یک گوشه اتاق بود، شاید کمترین میزان تعجب را برایم به همراه داشت، در کنار پوسترهای شهر خوراک تهران و شهر خوراک ایران، دست نوشته وصیت مادربزرگ یکی از مشتریان توجهم را جلب کرد که به فرزندانش وصیت کرده بود بعد از رفتنش مراسم آبرومندی بگیرند و در رفتاری تدارک ناهار ببینند.
رستوران رفتاری، مجموعه خانوادگی و بین نسلی است که از ۱۲۸۹ هجری شمسی کار خود را آغاز کرده است. دقایقی بعد به جای صحبت از غذا و چلوکباب، صحبت از بروز تفکر متاورسی در مجموعه رفتاری را محور مصاحبه قرار دادم. اما این مصاحبه بیش از آن که جذابیت گفت و شنود داشته باشد، از لحاظ داستان مطروحه جذاب بود، پس از اینجا به بعد پای صحبت متاورسی شدن موزه رفتاری از زبان نادر رفتاری می‌نشینیم. سرآغاز این قصه، اهتمام به رعایت توازن جنسیتی در دست نوشته‌های روی دیوارها بود.
نادری رفتاری: تاریخچه رفتاری به سال ۱۲۸۹ برمی‌گردد. من نسل سوم این خانواده هستم و زمانی که وارد این صنعت شدم، از همان اول می‌دانستم که دنبال چه مسیری هستم. برای همین در این تجارت خانوادگی، برند و کار و کسب را به صورت انتقالی تحویل نگرفتم، بلکه سهام عمویم را خرید تا بتوانم آنطور که می‌خواهم، مدیریت کنم. زیرا در آن مقطع، اختلاف سلایق زیاد بود و این اختلاف اکنون بیشتر از ۴۰ سال پیش است. وقتی وارد این تجارت شدم، بچه داشتم و از همان اول برنامه داشتم که آن را به بچه‌ها انتقال دهم و بستر را به نحوی چیدم و مدیریت کردم که دو دخترم نیز به این موضوع علاقمند شوند. مثال اگر می‌خواستیم در خانه با یکدیگر بازی کنیم، آشپزی بازی می‌کردیم که ذهنشان با این محیط آشنا شود. سپس نسل چهارم وارد این صنعت شدند. نسلی که نگاهش برای من ارزشمند بود. آن ها از من خواستند که فرقی با دیگران داشته باشیم. ما این کار و کسب را تکنولوژی محور کردیم و هر آنچه که تکنولوژی غذا دارد را در رفتاری پیاده کردیم.
من عضو شورای سیاست‌گزاری یونسکو در ایران هستم. به همین دلیل در برند رفتاری، ۱۶ اصل توسعه پایدار را اجرا کردم. این تصمیم منجر به آن شد که موضوع برابری جنسیتی پیش آید. در کار صنعت غذا، ظرافت می‌توانست اتفاق خوبی باشد. به جز این وقتی در صنعتی سخت مثل رستوران، بتوانی خانم‌ها را وارد کنی، احترام در سازمان متعالی‌تر می‌شود . اکنون دو شعبه باملند و تیدا زیر نظر دخترهایم مدیریت می‌شود. در سازمان ما خانم‌ها جایگاه ویژه‌ای دارند. البته منظورم از جایگاه ویژه، حفظ برابری است.