نگاهی به اقتصاد دیجیتال

علی سعدوندی، اقتصاددان می‌گوید:
تاریخ اقتصاد بشر گویای وقوع چندین انقلاب است که هر قوم نامنعطف با تحولات اقتصادی، دهه‌ها و شاید قرن‌ها شکست خورده و یا حتی از بین رفته است. اولین انقلاب، انقلاب کشاورزی بود که در همین منطقه خاورمیانه به طور مشخص در ایران و بین‌النهرین عراق امروزی ایجاد شد و بیش از دو هزار سال ادامه پیدا کرد تا این که به انقلاب صنعتی رسیدیم و کشورهایی که انقلاب صنعتی را پذیرفتند و با آن کنار آمدند و از منافع آن استفاده کردند. البته که با تدابیر از مضرات آن نیز خود را محقوظ نگه داشتند و پیشرفت کردند اما کشورهایی که نیمه خالی لیوان را دیدند و به نیمه پر لیوان توجه نکردند با شکست جدی مواجه شدند و عقب افتادند، تجربه ایران در زمان قاجار به ما این را نشان می‌دهد. پس از آن نیز انقلاب‌های متعدد دیگری در قرن بیستم به وقوع پیوست مثال ورود برق به جامعه بشری نقش خیلی مهمی داشت. در این حین انقلاب کشاورزی دیگری صورت گرفت و بهره‌وری در همه جا افزایش پیدا کرد تا این که به اینترنت رسیدیم. اینترنت در ابتدا تاثیر چندانی بر روی بهره‌وری نیروی کار نگذاشت اما همان اتفاقی که در تغییر ماهیت نیروی کار در انقلاب صنعتی افتاد که ارزش کارگر نسبت به ماشین کم شد و دستمزد کارکرد به طور نسبی پایین آمد، رخ داد. یعنی در سطح زیرین جامعه که کل جوامع بشری را شامل می‌شود، تحولات عمیقی رخ داد که هزینه خیلی بالایی داشت. در انقلاب دیجیتال نیز ترکیب هوش مصنوعی و دو نو آوری قبلی از جمله کامپیوتر و اینترنت با همدیگر نتیجه می‌دهد و نتیجه این خواهد شد که احتمالا قشر کارمند تا حد زیادی کنار زده شود. اکنون در کشورهای پیشرفته نقش بخش خدمات تا هشتاد درصد بالا رفته است و هوش مصنوعی در بخش خدمات، جایگزین نیروی کار بشری شده است. برداشت من نسبت به نمود اقتصاد دیجیتال در ایران، این است که مثل تمام پدیده‌های وارده در ۲ قرن اخیر، در برابر این موج جدید هم مقاومت شود و اگر این اتفاق بیفتد وضعیت خوبی پیدا نخواهیم کرد.