غول های دنیای دیجیتال در بورس چه می کنند؟

ارزش بازار شرکت‌ها و سکوهایی که آنها در این نوع رده‌بندی اتخاذ می‌کنند، همزمان با قدرت تبلیغاتی، سرمایه‌گذاری و تصمیم‌گیری در اکوسیستم، با سردردهایی نیز برای شرکت‌های بزرگ همراه است. بخصوص، هر چقدر شرکت سهم بیشتری از بازار سهام داشته باشد، دوربین‌های نظارتی بیشتری روی آن زووم می‌کنند و عملکرد آن از فیلترهای بیشتری می‌گذرد. برای درک بهتر حساسیت این موقعیت‌ها، وضعیت و ماهیتی را که یک شرکت بزرگ برای خود به وجود آورده یا تعریف کرده را به شکل یک سد بزرگ در نظر بگیرید. در پشت این سد، اعتماد و سرمایه بازار جهانی سهام وجود دارد. هرچقدر که حجم آب ورودی به سد بالا میرود، ظرفیت سد نیز باید ارتقاء یابد. درغیر اینصورت، کوچکترین رعشه، زلزله یا طوفان موسمی کافی است تا سد درهم بشکند و هرآنچه پیش روی آن بوده را ویران کند. برای شرکت‌های بزرگ، کوچکترین خبر بد، سرمایه‌گذاری اشتباه، اظهار نظر یا جبهه‌گیری مدیران شرکت و ،… به مفهوم از دست دادن اعتماد و آستانه‌ای برای شکسته شدن سد سرمایه‌گذاری است که از بازار سرمایه به آن وارد شده است. برای مثال، اگر شرکت بخواهد سهم بیشتری از سهام خود را بازخرید کند، سرمایه‌گذاران به آینده درآمدزایی و عدم شفافیت شرکت بی اعتماد می‌شوند و یک شبه سهام آن را به سمت سقوط می‌برند. این دقیقا همان جنبه از بازار است که استارت آپ‌ها و شرکت‌های نوپا از آن به نفع رشد خود و غافلگیرکردن بازار استفاده می‌کنند. در اوایل قرن بیستم، غول‌های فناوری (BigTech) از غفلت و کاهش اعتماد شرکت‌های مالی استفاده کردند و با کمک فناوری اطالعات، اقتصاد جدیدی تحت عنوان اقتصاد دیجیتال را شکل دادند که سهم شرکت‌های سنتی از آن کمتر از انتظار کارشناسان بازار بود. شرایط جدید در بازار آنلاین، دنیای کریپتو و مفاهیم متاورسی، جریان دیگری است که می‌تواند به سادگی هر شرکت سنتی قدیمی و حتی بزرگان کنونی و BigTech ها را تا مرز نابودی پیش ببرد. بخصوص، دیجیتالی سازی صنایع با چنان سرعتی در حال انجام است که هر سازمانی که نتواند در بازه کوتاهی با آن همراه شود، از جریان سرمایه‌گذاری و سازگاری با فناوری عقب می‌ماند و دیگر هرگز نمی‌تواند با مسیر پیشرفت تعریف شده آن همراه گردد.