تأثیر هوشمندسازی صنایع بر اقتصاد

رهبران کسب و کارها و صاحبان ایده‌های تاریخ‌ساز بر این باورند که مهارت‌های نرم مهمترین عامل موفقیت در دوره‌های آموزشی حرفه‌ای و محیط کار هستند. به ویژه، ذهنیت سرمایه‌داران و کسانی که از فناوری برای تولید بهره می‌گیرند بر استفاده از نیروهایی متمرکز است که فناوری را نه یک تهدید، بلکه یک پتانسیل و فرصت برای خود بدانند.
در وضعیت کنونی، مدارس دانش آموزان را برای مشاغلی آماده می‌کنند که ممکن است در آینده‌ای نه چندان دور، دیگر وجود خارجی نداشته باشند. دانش آموزان بیشتر از اینکه به یادگیری شناخته شده‌ها مشغول باشند، باید برای دنیای ناشناخته و مملوء از فناوری آتی آماده گردند.
رسانه‌های اجتماعی همه چیز را درباره تعامل انسان و شبکه‌های تجربه روابط اجتماعی تغییر داده‌اند. اگر افراد جامعه از سنین پایین با شیوه‌های تعامل مثبت با این شبکه‌ها آشنا نگردند، نتیجه جز آسیب روحی و عدم توانایی در سازگاری با دنیای فناوری نخواهد بود. آینده جهان در قالب مفاهیمی چون صنعت ۳ Web ترسیم شده است. بخصوص، داده نقشی حیاتی در این تحول دارد. بنابراین، دانش آموزان باید با شیوه‌های پردازش و تجزیه و تحلیل اطلاعات آشنا شوند تا سیل اطلاعات آنها را به بیراهه نبرد. هوشمندسازی و هوش مصنوعی، چالش‌های جدید و گستردهای را برای نیروی انسانی به بار خواهد آورد. این چالش‌ها می‌توانند رشد اقتصادی که محصول افزایش بهره‌وری در بخش صنعت است را با مخاطره‌هایی جدید همراه کنند. با این حال، با اتخاذ سیاست‌های درست در امر آموزش نیروی انسانی و نحوه تعریف و توزیع مالیات، می‌توان همزمان با لذت بردن از بهره‌وری حاصل از هوشمند سازی، از صدماتی چون کاهش شغل و عدم توازن در بهره اقتصادی پیشگیری کرد.
آموزش نقشی حیاتی را در آینده دیجیتال دنیا بازی می‌کند و اگر هوشمند سازی همه جانبه در محیطی سرشار از دانش متناظر با آن اتفاق نیافتد، نتیجه ناسازگاری انسان با ماشین و تقابل انسان با ابزاری است که برای رفاه خود طی سال‌ها خلق کرده بود. سناریو دیگر و محتمل‌تر اما، سازگاری کشورهای توسعه یافته با فناوری و بهره‌برداری از آن، در حضور وضعیت نابسامان در کشورهای دیگر و تقلای آنها برای رسیدن به انطباق مطلوب است. بنابراین، اکنون بهترین زمان در تعریف آموزش‌های لازم برای مواجه با فناوری و تربیت یک نیروی کار مکمل برای پیشرفت‌های تصاعدی و هوشمند سازی همه‌گیر است.