در ۲۶ سپتامبر سال ۲۰۱۱، هزاران فعال اجتماعی در اطراف پارک زوکوتی در منطقه منهتن، در اولین روز از جنبش اشغال وال استریت، جمع شدند؛ در این تحصن چند هفته‌ای در منطقه مالی شهر نیویورک، معترضان به نابرابری درآمدی و فساد شرکت‌های بزرگ اعتراض داشتند.
با وجود اینکه جنبش نتوانست هیچ یک از اهداف یا پیشنهادات سیاسی خود را محقق کند، اما پس از سال‌ها، همچنان جنبش وال استریت را پایه‌گذار مکتب تمرکززدایی اقتصادی می‌دانند.
شروع، رهبری و توسعه اعتراضات ۲۶ سپتامبر (September)
اعترضات ۲۶ سپتامبر توسط اعضای گروه Abdusters، یک نشریه کانادایی و ضد فرهنگ مصرف‌گرایی، رهبری می‌شد. کارکنان dbusters زمان، مکان و تبلیغات رویداد را هماهنگ می‌کردند. وایت، سردبیر نشریه، اولین توییت‌ها را درباره رویداد و اهداف آن منتشر کرد. هشتگ مورد استفاده در این توییت‌ها، یکی از اصلی‌ترین اهرم‌های جنبش در گسترش جهانی اعتراضات و شهرت آن بود.
سازمان‌دهندگان ابتدا قصد داشتند در مقابل مجسمه گاو خشمگین وال استریت جمع شوند، اما پلیس قبل از همه به آنجا رسیده بود و با برپایی موانع مختلف، از ورود معترضان به خیابان اصلی ممانعت کرد. در دو ماه بعد از این واقعه، تلاش‌های مکرر و توسط افراد مختلف شکل گرفت تا اشغال وال استریت را به واقعیت برسانند. با این حال، هیچ کدام از این تلاش‌ها نتوانست راه به درون ساختمان‌های بانک‌ها و موسسات مالی بیابد و اعتراضات معمولا در خیابان‌های پیرامون منطقه اصلی اتفاق می‌افتاد.
در ۱۵ نوامبر سال ۲۰۱۱، تلاش جدی معترضان با مقاومت شدید پلیس همراه شد و بالغ بر ۲۰۰ نفر در جریان اعتراضات آن روز دستگیر شدند. در این روزها، افزایش درصد بیکاری در آمریکا و کاهش قدرت خرید باعث شده بود که جهت‌گیری‌های رادیکالی‌تری در اعتراضات شکل بگیرند.
اصطلاح ۹۹ و ۱ درصد در همین سال و بعد از این اعتراضات بود که همه‌گیر شد. عدد ۱ نماینده مردم معمولی آمریکا (و البته جهان) بود و ۱ اشاره داشت به ۱ درصد مرفه کشور و فعالیت‌های اقتصادی که در وال استریت انجام می‌گرفت.