کمیسیون اروپا در تلاش است تا با استفاده از راهبرد مدیریت کربن صنعتی، به‌دنبال کاهش ۹۰ درصدی انتشار کربن در اروپا تا سال ۲۰۴۰ باشد. این هدف جاه‌طلبانه به منظور رسیدن به هدف پیمان سبز اروپا، یعنی دستیابی به صفر انتشار خالص گازهای گلخانه‌ای تا اواسط قرن، تعیین شده است.
با این حال، مخالفت‌های زیادی در سطح اروپا علیه مقررات و سیاست‌های سختگیرانه اقلیمی وجود دارد. این مخالفت‌ها ممکن است به دلیل هزینه‌های اجرای اهداف اقلیمی و نگرانی درباره تأثیر آنها بر اقتصاد و صنعت باشد. همچنین، با توجه به احتمال گرایش به احزاب راست در انتخابات پارلمان اروپا در سال ۲۰۲۴، تعیین اهداف اقلیمی برای سال ۲۰۴۰ به عنوان یک مسئله کلیدی مطرح است.
در واکنش به مخالفت‌ها، رئیس کمیسیون اروپا، اورسولا فون‌درلاین، به نظر می‌رسد که در برابر فشارهای سیاسی تسلیم شده و از طرح بحثی که درباره کاهش استفاده از سموم شیمیایی و انتشار گازهای گلخانه‌ای در بخش کشاورزی بود، عقب‌نشینی کرده است. این تصمیم به دلیل اعتراض‌های بخش کشاورزی در کشورهای فرانسه، بلژیک و هلند علیه هزینه مقررات انرژی پاک اتخاذ شده است.
در عین حال، کمیسیون اروپا راهبرد پیشنهادی مدیریت بخش صنعت را منتشر کرده است. این راهبرد تأکید بر استفاده از فناوری‌های “حذف مستقیم کربن از جو” و “جذب، استفاده و ذخیره‌سازی کربن” (CCUS) دارد. فناوری جذب آن باید در بخش‌هایی مورد استفاده قرار گیرد که کاهش انتشار آنها به‌سختی امکان‌پذیر است و استفاده از انرژی‌های جایگزین از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیست.
در این برنامه، توجه به حذف کربن از جو و کاهش منفی گازهای گلخانه‌ای بعد از سال ۲۰۵۰ مورد تأکید قرار گرفته است. برای دستیابی به این هدف، شرایط سیاستی توانمندساز تعیین شده است و تمرکز ویژه‌ای بر روی قیمت‌گذاری کربن قرار گرفته است.
در بیانیه خود، کمیسیون اروپا آمده است که پیمان سبز باید به یک توافق کربن‌زدایی صنعتی تبدیل شود. این توافق بر اساس نقاط قوت صنعتی موجود مانند نیروگاه‌های بادی و آبی ساخته خواهد شد. همچنین، افزایش ظرفیت تولید داخلی در بخش‌هایی که در حال رشد هستند مورد تأکید قرار می‌گیرد. این بخش‌ها شامل باتری‌ها، خودروهای برقی، پمپ‌های حرارتی، فتوولتائیک خورشیدی (PV)، فناوری جذب، استفاده و ذخیره‌سازی کربن (CCUS)، بیوگاز، بیومتان و اقتصاد چرخشی هستند.
سند راهبرد مدیریت کربن صنعتی اتحادیه اروپا تأکید می‌کند که استقرار سریع فناوری CCUS برای دستیابی به صفر انتشار خالص ضروری است. طبق این سند، باید حدود ۲۸۰ میلیون تن معادل دی‌اکسید کربن تا سال ۲۰۴۰ جذب شود و تا سال ۲۰۵۰ به ۴۵۰ میلیون تن معادل دی‌اکسید کربن افزایش یابد. همچنین، تا سال ۲۰۳۰ باید ۵۰ میلیون تن انتشار معادل دی‌اکسید کربن ذخیره شود که معادل انتشار گازهای گلخانه‌ای سوئد در سال ۲۰۲۲ است.
با توجه به اظهارات ذی‌نفعان صنعت، درصورت فراهم شدن شرایط سرمایه‌گذاری، آنها تا سال ۲۰۳۰ قادر خواهند بود هر سال تا ۸۰ میلیون تن دی‌اکسید کربن را در اروپا جذب کنند. مناطق شمالی اروپا به طور قابل توجهی در زیرساخت‌ها و هیدروژن سرمایه‌گذاری می‌کنند، اما رشد در این بخش به طور آهسته است، زیرا بسیاری از آن را گران می‌کنند. از سوی دیگر، در نقاط جنوبی اروپا، بیشتر به فناوری‌های خورشیدی و بادی سرمایه‌گذاری می‌شود.
برای تحقق این اهداف، اتحادیه اروپا قراردادهای بین‌المللی مانند توافقنامه پاریس را به عنوان پایه قرار داده است. تحقیق و توسعه فناوری‌های جدید و نوآورانه نیز به منظور کاهش هزینه‌ها و افزایش بهره‌وری در استفاده از منابع انرژی پاک تشویق می‌شود.