این سازمان در واقع یکی از اصلی ترین سازمان های بین المللی تصمیم گیرنده اقتصادی است که مقر آن در پاریس است.هدف این سازمان که هم کشورهای عضو و هم کشورهای در حال توسعه را شامل می شود، رسیدن به حداکثر رشد و توسعه اقتصادی ،ارتقای کیفیت سطح زندگی، ثبات و پایداری در زمینه های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی، اشتغال کامل، برقراری تجارت آزاد و انجام اقدامات آموزشی است.
گذشتهٔ سازمان همکاری و توسعهٔ اقتصادی را می‌توان به دو مرحله تقسیم کرد: فعالیت کشورهای غربی از سال‌های ۱۹۶۰–۱۹۶۱ تا دسامبر سال ۱۹۷۳ بیشتر بر روی مسائلی از قبیل رشد اقتصادی در سطح جهانی، اشتغال کامل، کاهش تورم، نوسانات بازار ارز و … متمرکز بود. از سال ۱۹۷۴ به بعد، کشورهای مذکور با بحران انرژی و عواقب ناشی از آن مواجه شدند. این گونه جریانات نیز طبعاً در فعالیت سازمان که اجتماعی از کشوهای غربی است، منعکس شد، تا آن‌جا که وظایف سازمان مذکور، امروزه به بررسی و حل مشکلات مربوط به اقتصاد داخلی کشوهای عضو معطوف شده‌است
سازمان همکاری اقتصادی و توسعه در ۱۴ دسامبر سال ۱۹۶۰ با امضای یک کنوانسیون ۲۱ ماده‌ای توسط کشورهای اتریش، بلژیک، کانادا، دانمارک، فرانسه، آلمان، یونان، ایسلند، ایرلند، لوکزامبورگ، هلند، نروژ، پرتغال، اسپانیا، سوئد، سوئیس، ترکیه، انگلیس و آمریکا تاسیس شد.
بعدا با پیوستن کشورهای ایتالیا، ژاپن، نیوزیلند، فنلاند، استرالیا، جمهوری چک، مجارستان، مکزیک، کره جنوبی، لهستان و جمهوری اسلواکی تعداد اعضای این سازمان به ۳۰ کشور افزایش یافت.
در حال حاضر بیشتر حق عضویت (حدود ۲۵ درصد بودجه) سازمان همکاری اقتصادی و توسعه را آمریکا پرداخت می‌کند. پس از این کشور ژاپن بیشترین سهم را در تامین بودجه دارد. آمارها و تحلیل های سازمان همکاری اقتصادی و توسعه به ویژه در زمینه آمارهای مقایسه ای، اقتصادی و اجتماعی از مهمترین و قابل اعتماد ترین آمارهای منتشر شده در این زمینه به شمار می رود.